PERCEPTIE
Venijnig
het beeld dat naijlt aan mijn vergeten. Herfst
beleeft zich afbladderend triest zonder dat ik het wist,
mensen verlaten in menigte de godvergeten straten.
beleeft zich afbladderend triest zonder dat ik het wist,
mensen verlaten in menigte de godvergeten straten.
Dat
het regenen ging had ik niet in de gaten.
Ik
sta verdwaalt met mijn sigaar in de luchtledige
ruimte van mijn afwezig staren, ik weet van niets
ergens van. Waar verbleef ik toen dit heden zich
manifesteerde?
ruimte van mijn afwezig staren, ik weet van niets
ergens van. Waar verbleef ik toen dit heden zich
manifesteerde?
Ik
moet alles weer fijntjes overdoen, mijn mijmering
gaan staken. Hier te zijn in dit vollediger Nu. Ik weet
nog niet hoe, maar het vraagt iets als aarden. Ik zie
het nog niet in. De tijd dient ingehaald door de naakte
feiten.
gaan staken. Hier te zijn in dit vollediger Nu. Ik weet
nog niet hoe, maar het vraagt iets als aarden. Ik zie
het nog niet in. De tijd dient ingehaald door de naakte
feiten.
Of
jij daarin mij begrijpt laat zich raden. Geef mij
een vingerwijzing en ik laat je binnen –
een vingerwijzing en ik laat je binnen –
Poëzie: @Elbert
Gonggrijp, Alkmaar, vrijdag 6 november 2015
Foto: @Elbert Gonggrijp
No comments:
Post a Comment