Suicide

SUÏCIDE 

Ter nagedachtenis Joost Zwagerman

In grove lijnen moet ik erkennen dat deze herfst
treurig stemt, het verval al bezig met het verdwijnen.

Ik doe bijtijds dezelfde ervaring op, zeg mij niets
dan het vlieden wat ik destijds mocht verfijnen.

Overal ligt blad, overal begint het kwijnen. Ik
ben getergd door zoveel kleuren. Is dit een feestelijk
heimwee, een ware gave Gods dat mij niet kan
plezieren?

Ik verbind mij niet. Ik wens mij niet de stormachtige
grauwen en grijzen, vroeg mij niet af te regenen.
Ik  sta neutraal tegenover het korten van de
dagen, de vrijgevigheid van Sint Maarten.

Ik dek mij in, scharrel tussen het loof en
overwinter op geheel eigen wijze. Waar verblijft
het voedsel wat mij behaagt, heren der Poëzie?

Suïcidaal is hij die er om vraagt zijn eigenheid
te vergeten.

Ik leef de zon ongeacht welk jaargetij,
hoe bloedeloos en armoedig ook –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  zaterdag 7 november 2015