Verhuizing naar elders

Verhuizing naar elders

Deze woning wordt langzaam een oude plek, laag voor laag

uitgekleed, in dozen ingepakt. Zelfs buiten doet mee: de
bomen verliezen hun laatste blad, de lucht verwaait tot een
stemmig grijs.

Wie kan ik nog zijn nu ik hier straks niet langer verblijf. Met

man en macht verzet ik mij, maar gezien de tijd zal de reiziger in
mij zichzelf steeds meer onteigenen tot een daadwerkelijker
nieuwer ik.

De horizon ligt nog onbepaald zoveel verder weg, mijn
bestemming is nog een brug te ver, mijn nieuw toekomstig ik
kent nog geen domein. Hoe zou het zijn om een nieuw
geborene te zijn in mijn nieuwe onderkomen.

Ergens klinkt een meeuw, kwettert een mus, maar van ver,
hecht een kardinaalsmuts aan zijn vrucht, wil mijn
wankelgang de duinen in. Het is nog blanco wat ik in
zal vullen. In gedachte alvast het eerste schrijven –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  donderdag 19 november 2015