AANGESLIBD

AANGESLIBD
Een zienswijze

Daar waar ik aan land ging, het water dreigde
vertroebeld te raken, staken luchtwortels op
en doorboorde zij geboortegrond.

Halmen later bereikte zij zoet water. Hoewel
de voeten in de aarde stegen zij fier rechtop

en brachten adem voort,een waar teken

van nieuw leven.

Bij sterven na dood verveende mijn omgeving,
verzoette mijn gedachte tot gemeengoed. Ik
werd de trots van al, ik ontwaarde de geur
van zuivere Munt en vers hooi.

Ik dempte de put, ik veroorzaakte kwel, ik
vormde geboortegrond daar waar moeras
uit beekdal ontstond en de tegenstroom
van het wad ontspoorde.

Daar ontmoette ik jouw liefde en legde de
oorlogsbijl neer voor God en de Goede
vrede. Als ik een Kelt was geweest
was ik nooit jouw slaaf geweest,

maar zong mijn liederen onbevreesd. Een

ware Levenskunstenaar met lier en
gezang. De natuur als ware poëzie.

Daar sta ik dan. Van wie dan ook niet
te vrezen. Mijn naam helder en
bijzonder gewoon, een waar
mens eigen –

Elbert Gonggrijp, Natuurdichter pur sang, donderdag 22 oktober 2015(22:06-22:11 Uur)