ESSENTIE

Essentie
David Sylvian Darshana


Laat ik de duif ooit klapwiekend
in de wind aan het duister, het
duister aan een wakkere merel
die er zijn alarm weerklonken
vond?

Laat ik de tijd aan de essentie
en wacht ik af om te weten
wat jij ervan beweerde?

Laat ik de kinderen buiten spelen
als ik hun taal niet meer versta
van de vrolijke jolijt?

Met hoevelen pas ik op deze aarde
om de vrede te bewaren nu ik mij
niet meer onder de mensen
bevind?Ik ken de wetten niet meer uit
mijn hoofd, heb het alleen van
horen zeggen hoe het klonk.

Ik lees geen noten van het papier
en ken de melodie niet meer
van buiten.

Had ik je overigens ooit
een rozentuin beloofd?...

Ook in mij is ooit de herfst begonnen,
maar eerder het nest en de uitgevlogen
jongen, de bevalligheid van het ei.

Ook ik poetste ooit mijn veren, at mijn
veelvuldige bessen bij de vleet.

Ook ik ben op trek naar een beter
leven van ooit horen zeggen. Op weg
voor een orde tegen een onverzettelijke
wereld.

De ogenschijnlijke coordinaten,
maar naarwaar -


Elbert Gonggrijp,  Heiloo,  dinsdag 20 oktober 2015