Voor ene Carolien
Het licht geeft glans aan de
dingen die mij omringen.
Wat zich angstvallig verborgen
hield vervolgt beschroomd
zijn weg en herkent mij
zijdelings.
Ik moet nog wennen aan de verte,
zoek de stilte die nog in
het vooruitzicht ligt.
De vogels beklemtonen het
gedicht. Er is een herfst die
voorzichtig zijn jongste melodie
inzet.
Mineur of majeur.
Waartoe wil mijn vooruitzicht
klinken als de rust
mocht weergekeerd
in alle stilte?
Je glimlacht weer en zet
je eerste schreden,
schopt de herfstbladeren
baldadig door de lucht.
Je bent er weer. Ik
rook mijn cigarillo
vastberaden tot een
einde in deze
opgeklaarde
dag -
Elbert Gonggrijp, Olvendijk, Heiloo, maandag 25 oktober 2015
No comments:
Post a Comment