ZO NET EEN SPREEUW

Zo net een spreeuw - 1994
(Voor Lucebert, posthuum)

De Spreeuw verschreeuwt zijn scherp lancet...
De vlerk verstoort het woord middoor
Ik ben nu met gebroken oor
Een vals pamflet van oog tot oog

Een stijve grijns verdwijnt op slag
Het regent letters in mijn huid
Ik kan niet voor of achteruit
Geloven dat het heilig kruis

zich schettert in een oogomhaal
Dus meet ik in een handomdraai

zijn spreken tot een hels kabaal
Blijf ik mijzelf ten voeten uit

Elbert Gonggrijp, Groningen,
juni 1994 ten tijde van het Gratis Literair
Blaadje

(Nu begeleidend gedicht van mijn Katern " Sturnus " een soort van periodiek van mijn eigen gedichten n.a.v. optredens in den lande....)