AANEENGEREGEN

AANEENGEREGEN
Thematisch gedicht Poëzieweek 2016
" Jaren die druppelend versmelten "


Ergens in mijn geest was er die ene plek, dat ene
moment, het stond mij duidelijk voor de geest,
jij was overduidelijk in beeld, het ademde
ervan. Alsof het nooit eerder van belang.

Mijn tijd verglijdt, alles wordt aangenaam stoffig en
oud als versleten. Ik kan jouw bijzonderheden
nooit vergeten nu ik ze mij heb ingebeeld als
volledig aanwezig als waar.

Liefde heeft iets van herinneren hoe je steeds meer
voordehand liggend bent, past bij de nostalgie van
het huisraad, het vergane Perzisch tapijt, een
heimwee die buiten mijn realiteit niet bestond.

Als lezen in dagboeken waarvan het schoonschrift
verdwijnt, als voorouders van kind tot graf, noeste
arbeid in vereelte knuisten. De Bijbel een zwaard
van Damocles voor alledaagse zondaars.

Waar blijven onze jaren nu de wonden voorzichtig
helen? Hoeveel verleden leeft er in ons verglijden
aaneengeregen zonder doel of toekomst te
beogen?

Jij was er alsof altijd. Het was ergens
een zekere plek zo verwonderd,
zo als altijd -


Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  dinsdag 22 december 2015