naar Annie Lenox
De wereld een vergankelijke. Maar de kinderen spelen voetbal
en kennen zo hun eigen regels. Zou ik zelf een eender spel?
Ik beschouw wat ik zie, neem nergens deel aan, behoef
geen nadere beweegredenen.
In mijn beleving staat alles stil, wil niets echt van mijn
vingers. Het is aan mijn pen. Het is aan mijn beschouwing,
het is aan mijn te verwezenlijken doel. Ik hoef niet
zo nodig.
Jij daarentegen, jou wacht ik af met smart. De wereld staat
stil, de wereld oogt koud, er is geen beweging in te krijgen.
Hoe zou het zijn wanneer jij weer aan mijn zijde, zouden
wij nieuwe regels en een eigen spel?
Het is koud, maar voor hoelang luistert het -
Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, woensdag 16 december 2015
No comments:
Post a Comment