Alsof ik jou nooit had ontmoet, jouw
lach niet had weerklonken, jouw
pianospel niet van jouw vingers,
de deur niet dicht was
gegaan.
Alsof ik jouw fluisteren niet in ons
bed, het landschap van jouw
lichaam, die grondtoon van
herkenning.
Alles kon ooit veranderd, maar
het beeld wordt ouder noch
grijzer en leegte bestaat
niet.
Alsof ik altijd en eeuwig.
Maar de handreiking
er een uit velen en jouw
portret mijn zelfportret.
100 strafregels ik hou van jou
blijven sierlijke letters. 1000
zinnen onzin vormen geen
liefdespoëzie.
Ik heb jou nooit ontbroken.
Er was geen stilte, geen
onderbroken lijn.
Wat niets wist
bestond niet
alvorens -
Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, maandag 14 december 2015
No comments:
Post a Comment