ONDANKS

ONDANKS


Ik zou het liefste over de liefde willen schrijven, maar
het licht is mij voor. Zij kiert door de ramen, bedrijft
haar eenduidige poëzie. Zij is een en al belofte, zij is
present in het open verwachtingvolle verblijven.

Zoals jij nu. Jij maakt geen punt van mijn gebreken, jij
bent vol mededogen, negeert mijn zelfkritiek. Zo
onvoorwaardelijk, kan ik dit zelf ooit wezen?

De dag wil een mooie dag, ook al weet ik niet waarom.
De spreeuwen zingen ervan, lachen ze mij toe of
lachen ze mij uit? Ze weten het geenszins eender.

De wind waait door de gordijnen alsof een hand.
Maar jij verschanst je elders en ook daar besef ik je.
Er is niets zo duidelijk dan dit eindeloos jou in
alles te vermoeden -


Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  woensdag 30 december 2015