DUIDING

DUIDING

Aanbeland bij iets oer, een plek, een haven van aankomst
en vertrek. Vergeet de lachende mensen. In de ernst van mijn
herinneringen bestaat de kust als een bonkige vriend, een
demonische piraat van razernij. Alles moet nog in alles
een zekere weg.

Wie vertelt het de wind, wat verschaft het land vrede? Ik neem
mijn kind de duinen in en herken niet de sprookjes van weleer,
de huppelende vrolijke konijntjes, de zoetsappige bramen. Het
is er guur nu en grillig van het bars overleven.

In mijn nieuwe woning moet ik nog aarden, dient de huisraad
opnieuw ontdekt en verkend. Wij sleepten een hele historie
achter ons aan. In hoeverre is het zaak aan deze zaken te
hechten. Ik kom liever zonder bagage thuis.

Het wordt winter en het licht verkilt ons het zicht. Waartoe
ons te begeven nu de tijd zelf nog er een van duister is? Ik
beschouw deze wereld tussen winst en gemis. Dat jouw hand
in mijn hand de enige juiste duiding van arriveren is –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  vrijdag 4 december 2015