Een herinnering, maar waaraan. We zijn in gesprek,
het hoeft nergens over te gaan, het herkent ons, maar
waarvan. We doen ons ding, maar waarvoor.
We zijn onszelf en hebben elkaar lief, maar sinds wanneer.
Alles wijst de weg, alles kent een lijn, alles loopt onzichtbaar door
elkaar heen, maar vanwaar. Er was een reis, er is een doel,
er is een taal die zich laat verstaan, maar zeg me.
Moesten wij ooit eerder in ons bestaan, niet wetend van de tijd,
het pad, het huis, de tuin, de katten, de heg, de straat. Er is niets
zo uitzonderlijks dan dit besef, dat ik je ooit, maar waarom.
Er is geen ontzag, geen plek, geen vraag. Je bent er vandaag als
vanouds, als ooit her, je bent er zoals je zegt altijd geweest, maar
vanzelf. Kom in mijn armen terug, versta jezelf, zeg je, waar je
nu bent is het koud.
Ik vergeet de pen, omdat jij nu, omdat ik hier, omdat
er niets echt toe doet dat nu zo hier -
Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, maandag 14 december 2015
No comments:
Post a Comment