Vrij naar componist Joep Franssens
Geweldenaren hebben de tijd, hakken knopen
door waar niemand. Het is een pijnlijk era
waarin alles dat goeds belooft weldra zal
sterven. Het kleine kind, de wanhopige
ijsbeer.
Ik doe mijn ding, heb het niet zo op met enige
vorm van toekomstige wrange wreedheid. Ik bezie
jou en kan enkel in mijn eigen kleine kring een
waarheid die zich werkelijker permitteert.
Om naar je te luisteren, je aan te halen of
te kussen, al naar gelang. Romantiseer ik dan
mijn liefde, omring ik dan geforceerd
mijn omgeving met vertedering?
De kat slaapt op de bank en weet nergens
van, negeert mijn continue bezorgdheid die
ik omwille van het dagelijks leven tracht
te betrachten.
Ben ik bij machte, dan zou ik iets concreter
formuleren, maar ook dit gedicht zwicht.
Er blijft niets dan liefde, meer is er niet
voorhanden.
Zet ik aldus zo'n eerste stap? -
Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, woensdag 16 december 2015
No comments:
Post a Comment