Steeds dichterbij

De slaap gevat – maar voor
hoe lang. De duisternis niet
adequaat. Een zon die maar
niet onder gaat.

Het moment dat ik van je ken
voor de slaap al voorbereid –
een oprechte mogelijkheid
in vredesnaam steeds
dichterbij.

Het oog gespiegeld in een oog,
een kus verenigd met een kus –
zo is het dus – de intimiteit –
steeds dichterbij – in een
nieuwe tijd.

Ik vind je hier in gratie terug
en weet het lichaam van ons
2 een levensles, steeds
dichterbij – het zweet op
handen, armen, rug.

Totdat wij weer herenigd zijn –
de rust in ons is weergekeerd –
steeds dichterbij de waarheid
zijn –

1 plus 1 tot altijd 1.


26 april 2011