Sunday, October 21, 2012

Rottumeroog verlaten





1.

Hiervoor werd een sloot gedempt,
een vete uitgevochten,
maar zelfs een malieenkolder
bood geen soelaas
tegen de kruisboog
van de geschiedenis.

Wie hier nog jager is,
heet smelleken,
vliegt in het geniep
achter struiken en duinen,
overvalt genadeloos
in stilte onverbiddelijk.

Wat hier verleden heet,
spoelt aan, breekt af
bij zijn veren,
raakt overspoeld,
en wandelt afgekalfd
als eiland regelrecht
in zee.


2.
Een grens
ternauwerloops lucht.

Een grens
ternauwernood kreek,

droogvallende bedding
bij zand, zout en ontij.

De vloed van de tijd
breekt genadeloos
elke weerstand.

Dit huis houdt
nauwelijks stand:

De boot voert mij
onomkeerbaar huiswaarts.




3.
Zijn de elementen
enkel ruimte en
eeuwigheid
voor vogeltrek
en stilteminnaars.

Geschiedenis kent
hier geen plek:

Zij wandelt
onafwendbaar
weer naar de zee,

verdwijnt bruisend
in de branding
van haar schepping.



Wad Groningen/ Schiermonnikoog, 18-4-1994

1 comment:

elze said...

Elbert ..schitterend gedicht ... gedichten