BURNING BRIDGES

BURNING BRIDGES

Naar titel song Japan “ Gentleman take polaroids “

“ A distant fire “ – wist ik mijzelf zo roepende
in de woestijn? Een schamel onderkomen van

een uitgewoonde ziel? Tot hier en niet verder?
Er zijn nu eenmaal verstrekkende grenzen.

Hier moet ik mijzelf nog verder kijken. Achter
het verwachten ligt het begin. Ik tuin er telkens
in. Dit is het rulle zand. Wij zongen ervan en
wilden van geen wijken weten.

Maar de wind – wij branden en hebben niets
meer in de hand. Onze ogen droger dan verlangd,

het leven weer voorzichtig, maar constant. Alsof
– maar niets te over. Weten wij van onszelf,
zo liefdevol, zo genadeloos gruwelijk?

Ken ik de werkelijke toekomst? Het verdriet
zal zichzelf er niet minder – met of zonder
elkaar. Het moet dan maar, schijnbaar
onverschillig. Wat ik bedoel weet je,
wat ik wil zo overbodig.

Buiten de lijntjes – leesbaar voor wie
mij ontcijfert – voelbaar als ik mij
in beeld en taal vertaal – zolang
het bij wil blijven – van op een
afstand, vanuit het gewillig
observeren –

Elbert Gonggrijp