BESPIEGELING
Wat mij zoal passeerde – de gedachte dat alles anders kon
zijn –
de voortdurende beweging aan de vloedlijn, ferme stappen in het zand,
maar hoe onzeker de richting. Het zou niet anders dan dat, het
zouden de meeuwen, het zou de pek en de verfomfaaide veren.
de voortdurende beweging aan de vloedlijn, ferme stappen in het zand,
maar hoe onzeker de richting. Het zou niet anders dan dat, het
zouden de meeuwen, het zou de pek en de verfomfaaide veren.
Overal bij stil te gaan staan, het water wijst een eigen
plan, golft
mettertijd eenzelfde wezen – aandachtig, onverschillig en oeroud
van karakter. Waar mij dan nog op te beroepen nu alles bij
het oude blijft? Bewegingloos?
mettertijd eenzelfde wezen – aandachtig, onverschillig en oeroud
van karakter. Waar mij dan nog op te beroepen nu alles bij
het oude blijft? Bewegingloos?
Dit is mijn handschrift. Ik tracht het krampachtig te
behouden,
het vervloeit, vergeet zijn verhaal, draalt, verliest zijn zeggingskracht.
Liefdevol, een heel jaar lang achteromgekeken? Hoe zeg ik dit
zonder slag of stoot? –
het vervloeit, vergeet zijn verhaal, draalt, verliest zijn zeggingskracht.
Liefdevol, een heel jaar lang achteromgekeken? Hoe zeg ik dit
zonder slag of stoot? –
Elbert
Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 27 december 2019
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 27 december 2019
No comments:
Post a Comment