GENADE

GENADE

Zo’n ochtend waarin de geest zoekt naar houvast,
het lichaam pas gedijt bij ontbijt en koffie. Zo’n zomer
die gehaast hoog ter kimme staat, genadeloze
schaduwen in de bladeren maakt, de ogen
pijnlijk knijpend in het felle licht.

Niets is wat het is, hoe blijvend het ook blijkt. De
florrissante bloemen kozen dit voortvarend seizoen,
de wolken en de vogels doen traag aan fronzen,
hun bange bedenkingen. Staalblauw oogt
de hemel zoveel gastvrijer.

De aanhoudende droogte verhit de kalmte. Ik leef
het stugge hooi, ik striem mijn handen aan het dorre
gras, haal ze open aan de doornen van de onrijpe
bramen. Over de brandnetels maar niet
gesproken.

De vlinders dollen paarsgewijs in hun luchtparadijs
van het gretig begeren. Dit is dus waarheid: in de bermen
groeit het hoogop, er waait een lusteloze wind, wij

zijn gedoemd tot een zekere stilstand, een
jeugd van zomerjurken en blote benen.

De bromvlieg verdwaasd rondtollend in zijn
zelfverkozen gevangenschap, hier, in het huis
waar ik verkoeling betrachtte –

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
vrijdag 29 juni 2018

Klaprozen in de voortuin

STILLE GETUIGE

Stille getuige

Die holle welluidendheid
van tegemoet tredende vogels,
hier, in de even welluidende
schaduwen in het park,
bij mijn bankje.

Een voortdurend speelse
zomer. Zij breidt zich onder mijn
schrijvende hand uit, onder
dit alsmaar voortdurende
kijken.

Zij raakt eindelijk volwassen,
zij denkt na, overpeinst zichzelf, mijmert
naderende meerkoeten heel dichtbij,
doet aan doortastende waterlelies,
heeft het rijk voor zich alleen.

Geen rimpel op het water,
een zwak verwijt dan dat ene
losgeraakte drijvende
donsveertje. Herkomst
onbekend.

De zomer kent vele daders.
Ik was een stille getuige en
één van hen –

Gedicht + Foto's Elbert Gonggrijp,
Slotgracht Egmond aan den Hoef,
donderdag 28 juni 2018

IN TEGENSTELLING TOT

In tegenstelling tot

N.a.v. omslagfoto dichtbundel Tsead Bruinja
“ De geboorte van een zwart paard “

Dwars door het oer van een
verrekkend vlak, de troosteloze
populieren, smartelijk bijeen
het verwrongen groen van
bitter gras de hozende
weerbarstige regen.

Zou elk fatsoenlijk leven hier
gevrijwaard van welbehagen,
zoveel bakken ellende, een
ongenaakbare winter.

Nat gras, bedoelde je terwijl ik

in mijn schulp wegkroop voor al
dat zwart wat naderde.

Nat stellig zwart.

Uitzicht was het
enkel, uitzicht op
een dood begin
van later –

Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
donderdag 28 juni 2018

Foto's van omslagfoto bundel @ Tsead Bruinja

HET EERSTE

Het eerste

Op een vroege ochtend

De zware trage adem van een bedeesde ochtend,
helder voor ogen, maar waar begon het begin.
De lucht helder overtuigd van zichzelf, de
kauwtjes rakelings aan de leegte.

Wat bloeit doet dat in volle glorie. Wanneer
kijken ervaren wordt, krijgt zien zin. Neem deze
tuin. Hier wacht mij wie ik worden zou. Geen
gevecht of worsteling, de dingen gaan
zoals ze altijd zijn gegaan.

Ook nu. De maan was vol, bladeren hangen
als schaduwen in de bomen, er heerst volkomen
rust. het is zo’n dag dat je weet dat alles kan
en zal. Nieuwsgierig hoe de gierzwaluwen
dit telkens weer overdoen.

Roerloos de tijd. Er kan van alles, je voelt het,
beleeft het in wat zich voorbereid op later. Leven
is zoveel nu al. Hoor het in het ontwaken van
de ruimte, zie het in het klimmen van
de opwaartse zon.

Dichtbij, bijna voorbij
elke vorm bewegen –

Gedicht + Foto's Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
donderdag 28 juni 2018
5:42 uur

OORLOG EN VREDE

Oorlog en vrede

Voor mijn vriend E.B.

Er was een man in de tuin, hij geloofde dat er
overal oorlog en vrede, ja zelfs onder de bomen en
de struiken. Ik kwam terloops langs, wees hem
op de wildgroei van takken.

Hij nam de tuin van mij over, stelde die gerust
en gaf hem waar mogelijk volop aandacht. Met
zoveel liefde hield de wereld wel stand. Een
zacht regenbuitje hier en daar.

Wij hebben elkaar orders gegeven om te kunnen
overleven, wij zagen in dat leven begint bij het een
goed maaibeheer, het oogsten van het onkruid.
Door er veel te wieden.

Wij zagen dat het goed was, de dille, de tijm, de
kastanje. We aaiden hen over hun bol, zoveel liefde
waren ze niet gewend. Er was een man, ik

zeg niet wie het werkelijk was.

Alles komt goed. Zoals gebruikelijk werd het toch
weer zomer en gingen de dingen gewoon weer hun
dagelijkse gangetje. Water veranderde weer in
water, enkel voor de dorst –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 28 juni 2018