MISVATTING

Misvatting

Nog eenmaal: kijken is als met handen de vormen
aftasten waar zij eindigen en beginnen, is als luisteren
naar wind en regen en daar alles in tegenkomen.

Zo is de tuin bedoeld: het waar te nemen door te
begrijpen waarom ik leef, zing en bloei of ergens
in het geniep, in het duister, een jongeling,

een oude man. Of jij soms, jij mooie jonkvrouw,
dame, liefste, lieveling? Een toevallige vlinder, een
uitzondering op een uitzondering? Ik zou je,

ik zou je zeker weten, ik zou je vangen in een

beeld, naar je tasten, je horen fluisteren, zon, wind,
regen, ergens in de nacht, onder de tegels,

kruipend, bewegend onder dekens, in het hoge
gras. Dat het ooit zomer, dat jij dit was en ik mijzelf

kon vergeten, nu jij hier eveneens –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 8 juni 2018