SYNCHROON

Synchroon

Nu het eenvoudig niet valt uit te leggen – de tuin, het

huis in sluimeren gehuld, het gelaten grijs van een stille
morgen – ben jij bijna zo goed als weg, onmogelijk
uit te leggen – liefde die maar geen tijd krijgt.

Ik wil weten waarom, ik wil weten waarom alles zo aan
elkaar gelijk. De hommels stommelen boven hun bloemen,
ik droom dit aanstonds begin van aarzelen. Jij bent

weg, de vogels verstommen. Ook al is het tijdelijk.

Maar het gebeurt wel zoals ook jij gebeurt – elders.
Het zoemt ervan, het sluimert, het opent zijn ogen. De
schutting bladdert in het blauw mediterraan van
hoop – er komt heus een zomer aan –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 8 juni 2018