SYNCOPE VIII

SYNCOPE VIII

Als wij beter hadden geweten, maar dat gat. Wie

het had beseft, had nauwelijks een kat met zijn vacht,
zwart als de nacht, gedacht dat hij daar lag. Onder
het struikgewas, onder akkerkool en bramen.

Als wij het hadden beseft, wij hadden van de kat
begrepen dat hij daar al die tijd of niet. En dat hij even
onverschillig als wij en hij samen. Hij verdween zoals

altijd in zichzelf. Wij streefden naar geluk.

Iets dat voor ons lag, leegte als stilte en jezelf
daarin te herinneren. We vielen zo buiten de toon,
konden de juiste maat niet vinden voor de liefde.
We vonden elkaar weliswaar, maar waarom.

Overal de tuin, overal de kans om je ergens te
bevinden. Wij moeten leegte uitvinden om er handen
aan te geven. De kat in dat veel te grote uitzicht,

kwetsbaar in het lange wachten –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 20 juni 2018