Platina
Alsof
de zee nog eenmaal
innemend en meewarig naar
je glimlachte, zo oud en
zilvergrijs van leeftijd.
innemend en meewarig naar
je glimlachte, zo oud en
zilvergrijs van leeftijd.
Alsof
ze een gebaar, nog
even het haar uit haar gezicht,
een glimp van licht, een
gebroken zon.
even het haar uit haar gezicht,
een glimp van licht, een
gebroken zon.
Omdat
het nog kon voor de
onontkoombare duisternis een
laatste afscheid, pas op de
plaats alsof alles wijzer
dan wijs.
onontkoombare duisternis een
laatste afscheid, pas op de
plaats alsof alles wijzer
dan wijs.
Een
vluchtige gedachte. Zo
fronzen de golven dunne lijnen,
denken zij mijn tijd ver vooruit –
fronzen de golven dunne lijnen,
denken zij mijn tijd ver vooruit –
Elbert
Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zondag 10 juni 2018
Egmond aan den Hoef,
zondag 10 juni 2018
2 comments:
Heel mooi, ik zie het voor me, als een platina strook aan de horizon, het llatste licht voordat de avond valt.
Liefste,
je was er immers zelf bij? En onze goede vriend die mee uit eten was kwam aanzetten met de titel. Hoeveel mooier kan je het wel niet hebben...
Lieve groetjes,
Elbert
Post a Comment