Het
tegenovergestelde
Misschien
omdat je weg bent nu, juist daarom.
De tuin ontwaakt, maar als een open vraag, een
vergeten einde. Bloeien bijna als een groot alsof.
De tuin ontwaakt, maar als een open vraag, een
vergeten einde. Bloeien bijna als een groot alsof.
De
lucht van een gerimpeld dreigend grijs, dat
op behoedzaam regenen duidt, op duiden dat alles
anders kan. Hoe ik dan heb te blijven.
op behoedzaam regenen duidt, op duiden dat alles
anders kan. Hoe ik dan heb te blijven.
Dit
wordt mij verweten. Dat ik ondanks alles hier
besta, wil bestaan. Het gaat nergens over, niets
valt te bewijzen, alles kan over.
besta, wil bestaan. Het gaat nergens over, niets
valt te bewijzen, alles kan over.
Het
is het gat in mijn geheugen, een hele dag
lang. Die te dichten zolang het duurt, een tuin,
jouw gezicht en meer –
lang. Die te dichten zolang het duurt, een tuin,
jouw gezicht en meer –
Elbert
Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
dinsdag 12 juni 2018
tuin Egmond aan den Hoef,
dinsdag 12 juni 2018
2 comments:
Het leven vraagt antwoorden, die anderen graag voor je invullen. Jij kent ze het beste. Ik verwijt je niets, benijd je eerder.
Lieve Conny,
eigenlijk is het beeld sterker dan de realiteit. Er hing dreiging in de lucht, zware bewolking, regen. En die heb ik als metafoor gebruikt, aangedikt. Maar de ware liefde is het niet...
Liefs,
Elbert
Post a Comment