Tuesday, June 19, 2018

VIVACE - Duindagboekgedicht

VIVACE
Duindagboekgedicht 103
Uitgewerkte I-Phone opname


Paarden leven de essentie van beweging,
zij jagen na wat hen voortdrijft, vivace, een
wilde furie, temperament van het toeval.
De natuur legt je hier in de luren alsof
ze altijd een constante bleek.

Nader ter observatie komen vele vormen
tot hun recht, een waar kleurenpalet, ontwaar
je de vraatzuchtige Rupsen, de biddende
Torenvalk, de luchtacrobaat die stilhangt
in zijn touwtjes springen.

De veranderlijke Spreeuwen bedwingen
schouderophalend hun vlucht – ouwe-jongens
krentenbrood. Wie hier ziende blind en horende
doof dit areaal betreedt heeft van het eigen
leven weinig kaas gegeten.

De houten klaas, een marionet van het
onverzadigbaar gewin – geleefd te worden
door het bankstel van de buren, het
wegzappen van de verveling –



Gedicht + Foto's Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
dinsdag 19 juni 2018

Rupsen van de St. Jacobsvlinder op het Duinkruiskruid
Slangenkruid
Duinreigersbek
Muurpeper
Wilde Liguster

Nachtsilene

Scherpe Fijnstraal

2 comments:

Hilly Nicolay said...

Een gedicht en foto's vol leven.

(nu weet ik ook de naam van enkele planten:)

Elbert Gonggrijp - dichter (1965) said...

Vivace betekent dan ook levendig. Het duin kan zonder soortenkennis worden ervaren, maar het geeft zoveel extra's terug. Oog voor het detail bijvoorbeeld. Er is zoveel moois in het duin te ontdekken...

Hartelijke groetjes aan jou Hilly...

Elbert