ALSOF OOIT

Alsof ooit

Als er iets dreigt, iets grijs boven een

tuin, als het lijkt te zwijgen. Maar het dreigt
niet, het is meer een tuin, vanuit zichzelf,

niet meer dan een verdwijnen in het

verdwijnende licht, niet meer dan
blijven in dit alsmaar verdwijnen.

Het tekent lijnen en silhouetten in de
lucht en je noemt het een gestalte, je noemt

het grimmig en ongastvrij, maar wat deert
het. Er is nooit wat veranderd, hij bleef
liggen waar hij lag, een vriend, een

vijand, een onbekende.

Van lieflijk en welkom tot onbestemd
en stemmig. Hoe het heet kent vele
namen als je daartoe de weg weet.
Hij blijft iemand waarop je wacht,
nu of nooit –

Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
dinsdag 12 juni 2018