SYNCOPE I

Syncope

Zodra ik van een vergissing een
gat in de heg maak, dat ze daar ligt
als een kat, zwart in de nacht,
leger dan leegte haar vacht.

Zo nietszeggend als dat zie ik ons
bewegen uit de maat tot er uit die
vergissing een ritme ontstaat dat
het gat herstelt, in een zeker licht,
in een zuiver evenwicht.

Dat jij ontstaat zoals liefde dat doet
zoals ook de akkerkool bloeit. Dat die
kat daar ontstaat in dat weifelend geel,
dat zij zich likt, omdat er niets zo
gewoon is dan die tijd in dat gat.

Wat je terugvindt keert naar de
lege plek terug, behoeft geen uitleg,
streeft geen geluk. Maar toch, die
plek in de heg – alsof ze ogen
heeft en zegt –

Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
dinsdag 19 juni 2018