SYNCOPE III

SYNCOPE III

Toen ik dat gat in de heg
voor een kat aanzag, zwarter
dan de nacht, leger dan
leegte haar vacht.

Toen wij nog minder dan wij,
niet streefden naar stilte of geluk,
onszelf niet herkenden in dat
gat, die tuin.

Hij was hier als gewoonlijk nooit

geweest, verbleef er gewoonlijk altijd,

gewend aan leven en dood.

Maar de plek een onherroepelijk
gat. Wij vielen uit de toon, Hier komt
hij als je niet kijkt, als je opkijkt,
als je je vergist.

Maar die plek in de heg
alsof ze ogen heeft
en zegt –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 19 juni 2018