SYNCOPE VI

SYNCOPE VI

Natuurlijk had jij daar iedereen kunnen zijn, zie hoe de
planten en de vogels erover zwegen. Zie dat ene zwarte
gat in de tuin. Het had net zo goed niet zo kunnen
zijn zolang er niets gebeurde.

Wij raakten behoorlijk van slag, wat wij van je zagen
bleef een onaf beeld, viel niet te rijmen met wij van je
ooit eerder. Er was zoveel leegte en stilte nu en
geluk viel eenvoudig niet na te streven.

Het gebeurde nu al voor je het wist. Zover wij het ons
herinneren kwam het telkens terug – geboorte, dood,
vele levens lang. Jij lag ondertussen languit, zwart
als de nacht, likte onverschillig je vacht.

Het gat keek terug alsof ze nog iets zeggen wou, we
konden ons hebben vergist of het nu zomer of winter
was. Of je ooit werkelijk verdwenen was. Je bent
nog overal, een gat om in te wonen –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 20 juni 2018