METGEZEL

Metgezel

Waarom ik steeds maar in die tuin verkeer, die
onweerlegbare aanwezige tuin. Het is zowel zon
als regen, het is zowel spreken als zwijgen.

Een aangename metgezel. Zolang het licht,
zolang is hij groei en groen, is het fouten weven
en weer overdoen. Zie de mezen en de
mussen die in dit ondertussen mij
aangenaam verpozen.

Ik koos deze plek, omdat hij mij heeft gekozen.
Ik kan altijd terug, altijd naar hier. Want hier
passeert het, een vergevingsgezind
afwezig zijn, een blijvend gemis.

Dat liefde kan, maar zo overig van gestalte.
Ik bemin je een hele tuin lang. Hoe zou ik je
water kunnen geven. Er is zoveel dorst
naar heimwee. Hier ben jij, maar hoe –

Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
vrijdag 8 juni 2018