Glooiend kiest het landschap
voortgang – looppas langs een
traag verleden – langzaam alsof
er geen einddoel passeerde –
De bermen van gras die zich
geen elders herinneren – naakt
en onbewogen van tijd – jij en ik
ongebroken strijdbaar – in overgave.
Zo zou de aarde moeten zijn – een
kinds gezicht gegroefd van zijn
akkers – een lied geschreven
jong van belofte.
Zij hangt aan de lippen – signaal van
de klippen – een uitzicht oeroud
verlangend naar meer.
Hier ligt de rand – de schepping van
taal – een boek half open, het
raadsel nog schier…
13 mei 2011
No comments:
Post a Comment