Achteraf

Na bezoek van een broer met zijn vriendin


Het bankstel weer op zijn plaats, het licht
gedempt – bezoekers bijkans afgedropen
omdat de tijd dit noopt.

Zij moesten gaan. Ik rangschik vuile borden
en bestek, weet hun opnieuw weggezet
– tot nader orde.

Het leven in een nieuw stramien – daden
zoals zij ooit begonnen – stilte vaste vorm
innemend – identiek zoals voorheen.

Toch – de echo dreunt na, de tafel telt de
sporen – kringen die bij koffie horen,
kruimels die gebleven zijn - een morsig
relikwie.

Niets wat mij hier nog toebehoort, niets dat
er van mijn wezen spreekt. Als ik thuis kom,
laat er dan een welkom zijn –

Niets veranderd – en van mij.


19 februari 2012