KNNV excursie “ Duinvermaak “, Bergen
De weg glimmend uitgestrekt biedt
geduldig klinkers aan. Bomen grijzen
onbeperkt in krommende verhalen.
Bladeren hebben vaste grond betast,
bederven in hun laatste stilstand.
Het rulle zand zegt hun welkom toe.
Er is zoveel tijd aan het verdwijnen.
Dennen staren zich rechtop. Berken
zilveren zich tot sprookjes.
Hoe kan je echte stilte onderscheiden?
Door de wind: los van mijn verbazing
kent het bos zijn ware ernst.
Zij lispelt zich het vege lijf. Ruzies
ruisend tot verwante vrienden. Op het
eind telt hout zijn stoere stammen.
Dromen zoekend naar houvast. Zo
oud als ik kan ontvouw ik mijn ik
tot noeste plannen.
28 november 2012
No comments:
Post a Comment