Heterdaad

Heterdaad
Bij het vinden van een dode sperwer

Dat een veertje niet gewiegd werd
door de stilte, niet gedragen door
de wind, had zich niet laten
vermoeden – achteraf.

Dood de sperwer langs de weg. Een
voltreffer, maar met de gebroken
ogen nog half open.

Het leven voorzichtig. Er bloeit weer
een lente op en de grutto’s krijsen
hun baldadige gedicht.

Was ik die sperwer, ik was hem alsnog
gevlogen, diep de geborgen struiken
in. Indien het had gekund.

Wat wil het leven: het speenkruid
glimt de toekomst tegemoet, de
eerste tjiftjaf doet ontwaken.

Het oponthoud verliest zijn veren,
vergeet zichzelf, wordt oud, verslijt
voordat ik dat doe – onfortuinlijk
in zijn allerlaatste poging.

Hoe rustig zijn landschap
in wording –

5 en 14 mei 2013