Toen ik begon

TOEN IK BEGON

Het verhaal van de Waarderhout

Het heeft zich ontworsteld uit de grauwe klei, 
moest vanuit twijgen een nieuw gedicht. Het
kon de akkers vergeten, het mocht rijzen, het
mocht naar hogerop.

Het kende geen haast, het groeide. Het beschutte
al wat niet zichtbaar was, het behoedde wat gevaren
liep, het zong ervan. In de ochtend kon alles, het
kreeg een gezicht, werd aanwezig. Waarom ook
niet.

Het herbergde de toevallige vrienden, zij wisten
van elkaar, zij blaften ervan. Hoe zou het zijn met
hen te spelen. Zou hij het zich ooit herinneren.
Weer jacht en jong en op de hoede.

Wees mijn vroege ochtend, vergeet de bomen.
Ik val, kap mijn woorden af, rot in vruchtbare
aarde, vind het vochtige mos. Ik was hier,
maar waarom. De tijd snijdt hout - 

Elbert Gonggrijp, Heerhugowaard,  dinsdag 14 oktober 2014