Open einde
Regen die alsmaar aanhoudt, een welwillende hand
van een troostende moeder, troost voor degene die
haar verlangend toebehoren. Dat de tuin weer
teruggaat naar zijn stem, dat alles weer een
vredelievend gezicht.
Kom, zegt hij, ik ben geborgen in alles wat er
voor
mij ligt – de bomen, het natte gras. Ik ben alles wat
ik denk te zijn geweest – een vage bekende – zo
onophoudelijk, zo weinigzeggend van gedachte
en toch zo levendig –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 9 juli 2020
No comments:
Post a Comment