Het geluk van een tafel

In mijn knoesten geen groei,
de stam reeds verlaten.

Ik ben het geluk van een
tafel - tijd krast namen
in mijn hout, morst
verhalen op mijn huid.

Ik sta op mijn poten - ik
ben niet anders dan wat men
bedoelde

- open voor borden en boeken,
weetgrage monden en hongerige
handen

- letterlijk voedsel. Een
ogenblik stilte om wat ik
hier toesta:

een vast ritme van
zitten en opstaan

- kordaat. Zo wil een tafel.


9 oktober 2011