Voorzichtig wil uit de knop haar
tere wezen breken – een wit gelaat,
een bloem zo puur dat zij blozen
Doet zodra zij zich openbaart – nu
nog niet – er moet nog gewacht, er
moet nog ontwaakt – teder als een
Nieuwe morgen – die zonder zorgen
haar ledematen strekt – de zon eigen
– een zwijgen zolang er de tijd niet
Is om haar groei te krenken – een
vergeefs pogen om omhoog te komen.
Ik vrees het ergste. Het vergt veel om
Naar het licht te streven – sterven
eerder haar tegendeel – tot de grond
te neigen – als ik het weten kon.
De twijfel beklijft – zij zal, zij moet nog
zichzelf tot eer bewijzen – bloem voor
bloem – hierop te wachten, zodra zij
Voor zichzelf zal spreken – het is nog
niet te laat…
24 januari 2012
No comments:
Post a Comment