In het dagelijks verkeer, waarin ik afstand
wil betrachten, zie ik jou met een niet
te omschrijven schoonheid.
Als ik zorgvuldig mijn woorden kies, blijf ik
steken – blijft het verstand in gebreke en
vergeet het overige de rest.
Er is geen verstand – er beleeft zich de liefde
– onzichtbaar nog – tijd om tijd te verdelen
– hoeveel malen onbekend.
Het is gissen hoe ons ontmoeten net zo goed
weer afscheid neemt, de woorden sober, het
moment goed uitgekozen.
Ook al heb ik je lief – tot nader orde.
12 maart 2012
No comments:
Post a Comment