Nothing else

Naakt te lui voor lijf, dor teveel
van zwijgen. Er is aan moed
geen uur besteed. Traag
het lijdzaam liggen.

De tijd verdooit. Gaten leggen
kraters bloot. Grauw het stille
onvermogen. Laffe sneeuw,
schier hopeloos.

Het pruttelt, wil nooit voorbij.
Zou het eens, vogels weer
gebekt, ogen, oren straks
op scherp.

Het dagboek kijkt mee. Wie
ontwaakt wiekt alert op van
elders. Geen boom ooit
meer te temmen.

Het is een overweging. Over de
schouder van het mededogen
schuwt lente vage kansen.
Een te vroege jongeling.

Braak, op alle fronten.   

29 januari 2013