Het had gekund

Het had gekund
Voor M., 1^e mooie lentedag, afgeblazen uitje

Het had gekund. Stilte kreeg
een naam en vrede klonk
levenslustig. Het bewoog onze
voeten langs de zee.

Schelpen te over, de lucht
glunderend van belofte. De
golven juichten ervan
– “ backwards and forwards “.

Hier had ik met jou mijzelf
kunnen delen, harten te schrijven
met vluchtige initialen. Wat ik
ervan verstond had niet de
noodzaak te blijven. Het had
gekund, maar wat zou het?

Niets lijkt zo hetzelfde. Zo had ik
het nog nooit bekeken. De dag
kon anders doorgebracht en
jouw hand had niet te beseffen
wat de mijne reeds aan het
vergeten was.

Vergeef ons. De lente kent haar
eigen prille tijd. Haar aanvang bijna
te naakt voor goede zeden. Waar
ons te plaatsen als wij zo vrij mogen
zijn?

15 april 2013