weeronline

weeronline
Voor M., lenteperikelen

Van alles wat ik wist wilde ik je
niet vergeten. Het leven heeft
zich heimelijk vergist. Wat
zich toont doet het
voorzichtig in
het openbaar.

Wordt het lente of blijft het
vluchten in bedrieglijk blauwe
luchten waarin geen sprankje
hoop wordt uitgespaard? De
vogels wachten, maar
geduldig. Het zingen
nog een vaag
gerucht.

Ik ben beducht. Komt het
nog dat wij vrij naar elkaar
kunnen verlangen, geborgen in
een vertrouwelijke tijd? Het
zal. In het groeien van het gras
ligt de belofte om te liggen,
jij net zo begerig als ik.

Kan het? De eerste kus – vang
haar als de eerste zwaluwen ons
weer wakker maken. Helder,
ontwaakt, met ogen open –

8 april 2013