SUCCESSIE

SUCCESSIEDuindagboekgedicht 118
Uitgewerkte I-Phone opname

Nooit eerder kon een mens vermoeden dat
hier leven kon ontstaan. Struiken door
de zilte wind geschoren biedt aan velen
vaste woonplaats.

Dit toevluchtsoord toont daarentegen ook
plekken van schaamte. Waar Gods wil het
zand zegende zegeviert nu rijkdom
aan allerlei soorten.

Waar de parabolen eeuwenlang verschoven

nestelde zich de Duindoorn behaaglijk in de
luwte. Het ven uitgediept tot aan het
oppervlakkig maaiveld.

Variatie heeft tijd nodig zich te uiten. De mens 

staat buitenspel. De natuur heeft haar eigen 

successierechten, kent geen blamages, houdt
zich niet aan rapporten

Zij redt ziczelf wel – 

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,

PWN duinen Bergen aan Zee,
vrijdag 22 maart 2019