INTERMEZZO

INTERMEZZO
Duindagboekgedicht 151
Uitgewerkte IPhone opname

Zo stokt het gortdroge duin, vraagt het gretig
om een adempauze. De grasmus berust in dit
tafereel, hervat zijn dreinend lied om het even.
De duinroos kleedt zich desondanks in vol
ornaat een hoopvoller beweegreden.

De woestenij is gebaat bij regen voor dorstige
kelen. De runderen en de paarden daarentegen
grazen onverminderd voort zoals de kikkers
onverdroten elders kwaken –

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
donderdag 28 mei 2020