IETS VAN ZICHZELF

Iets van zichzelf

Brave wolken stomen bedaard als trage schepen door

de leigrijze nacht. Mocht er iets van regen zijn geweest,

dan klam en bijna weer verdwenen, een geurige deken.

Misschien zochten wij iets dat zich stilhield, voorbij
onze dromen, iets dat zich verborg, zich bewoog

onder de struiken, de stilgevallen wind.

Misschien zochten wij iets wat niet bestond, wat wij niet

bezaten. De tuin ademde ervan. Hoe wij er het ritme van

dachten te voelen, nauwelijks hoorbaar nog. Misschien
vond het pas later plaats, toen wij nog sliepen,
mompelde het wat voor zich uit.

Hoe kon het anders hebben geklonken nu het zoveel
dichterbij was dan wij nu, nu het zich niet verroerde,
onzichtbaar voor onze ogen. Ik moet je erin hebben
gekend zoals een kind zijn eerste letters, nauwelijks
begrip, nauwelijks samenhang.

We hoeven ons niet druk te maken hoe spoedig
de dood, het tikken van de regen, toevallige
toevalligheden. Wij waren voorbij voordat 
wij het wisten –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 31 juli 2018

VOORUITZICHT

Vooruitzicht
Voor mijn liefste

Maar waar te beginnen – niemand wist hoe,
de wind, het aanvankelijke dreigen – het neigen
naar regen, hoezeer de zomer ook verzuchtte,
er oud en vergeeld gebukt onder lag.

Ondanks het gebrek aan kansen – de aarde droog,
die ene bui die sluimerde, die kus die jij mij gaf toen jij
je over mij heen boog, je lichaam tot aan waar ik
begon– ik hoor het al van verre ruisen.

Het spatten op de tegels, jouw wimpers op mijn
huid – in het vallen van de avond, een droom, een
toekomst, lagere temperaturen. Of opgewarmd
voor het later avontuur bij elkaar te horen –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 30 juli 2018

WEERKLANK

Weerklank
Voor de liefste

Geef mij het verleden terug. Ik herken je des te
meer, dat is zeker, je gaat nooit meer voorbij, maar
iets maakt het nu schrijnend, te beminnen, te
voelen hoe dat werkelijk voor mij voelde.

Je bent nog steeds mijn bedoeling, zo nabij als één
plus één jij is, uitgesproken jij, maar hoe krijg ik je dit
weer voorbij het beredenen, het verstand. Jij hebt

niets misdaan. Ik zou nooit zonder jou zover.

Het valt niet uit te leggen waarom jij tot zoveel

nadenken stemt. Ik heb je zovaak eerder gehoord.
Jij bent immers dezelfde gebleven, ik zou je niet
anders willen dan elk einde en begin.

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zondag 29 juli 2018

HALVERWEGE

Halverwege

Voor mijn liefste

Een bekend gezicht nog voor het zich
openbaarde, een landkaart nog voor hij
zich ontvouwde. Maar zelfs als je denkt
dat je mij in wezen kent, ik begrijp mijn

eigen vragen nooit.

Misschien heb ik mijzelf te eerlijk
blootgelegd, kleeft er bloed aan mijn
handen, een zomer droog van dorst –
dat ik zo absent ben als dat nest
pas uitgevlogen merels.

Hulpeloos van liefde. Ondertussen
betrekt de verontrustende lucht, vloeien
eerste druppels regen warm op
de tegels, opgelucht.

De tuin weer even inkeer, wat verloren
vlinders, stille gierzwaluwen. Wie heb ik hier
te benaderen, nu jij het juist bent. Hier
sta je er voorgoed bij stil, hier ben jij
alles wie ik wil, maar mag het.

Halverwege de dingen vind ik je.
Jij met je beslommeringen, ik in het
bedenken hoe ik deze morgen weer
opnieuw een nieuw gezicht.

De natuur een bekend geheim dat
zich aan je voeten neervlijde, hier was je
om als eerder om opnieuw te worden
uitgevonden, te worden ontdekt..

Hoeveel meer dacht ik je mij
dichterbij dan hier, nu ik je weer
zie zoals jij mij eerder? –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 28 juli 2018

RELATIEF

Relatief

 Het licht schettert in de tuin, een genadeloze 

zomer, tot waar ik ben, hier, aan deze tafel,
wachtend op geduld, luisterend naar het
verraderlijk ruisen van de wind.

Je zou willen dat dit afkomt, maar
het gaat steeds voorbij, van bladzij
naar bladzij een nieuw begin.

Er is geen huilen, enkel gebrek,
hoezeer je het ook had zien
donderen, daar in de verte.

Het is een aanhoudende vraag.
Waar je bent gebleven weet niemand.
Ondertussen roeren zich de

rumoerige insecten.

Alles relatief –

Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
vrijdag 27 juli 2018