Monday, July 23, 2018

VAN NATURE

Van nature

Wat wij ons hebben toegeƫigend
vanuit een groter geheel. Hoe de
natuur met ons mee veranderde.
Is zij zoveel beter af nu, zoveel
idealer?

Wij bepalen haar, wij beheersen
haar uiterlijkheden binnen de perken,
zij moet naar elders uitwijken of
heeft zich terug te trekken
des te meer.

Wat als zij zelf paal en perk aan
ons bestaan stelt, de dreigende
wolken, de zinderende zon?

De dorrende planten, de waternood
van het schrijnend tekort of juist de
watersnood van het overvloedig
teveel?

Ik stel hier enkel liefde tegenover,
liefste, maar deert het? Een druppel,
het gloeien, tot de intentie verdampt.
Hoezeer kwamen wij in ons falen
niet eerder zo te laat? –



Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
maandag 23 juli 2018

2 comments:

Hilly Nicolay said...

Het is dor, lijkend op herfst.
Er zijn planten, bomen die geen last hebben van de droogte, althans zo lijkt het.

Leven, overleven...

Elbert Gonggrijp - dichter (1965) said...

Ik wilde hier benadrukken hoe groot de invloed van de mens is op de huidige droogte door het zogenaamde broeikaseffect en mijn bezorgdheid erover. Maar ik probeer het nu meer los te laten anders heb je geen leven meer...