TIMBRE

Timbre
Voor Annemie Vandormael

Waaraan leven weerstand bood – een nimmer

aangekondigde dood, de sluipmoordenaar van het
juiste ogenblik af te wachten – plots toe te slaan
of wurgend langzaam. Ik trof in stilte toestand

aan – jassen vereeuwigd aan de kapstok,
schoenen wanordelijk door elkaar, het
kattenvoer nauwelijks aangeroerd. Het

vraagt aandacht dit te beseffen. Hoeveel
voller dacht ik mijn eigen wereld? Man en muis
vergaat, ik ben de kapitein op mijn zinkend
schip. Vrouwen en kinderen eerst. Het

waait, het stormt – een onverlaat die
onheilspellend leegte openbaart – zoals
elk uur een onbeantwoord uur – een
idee van horen zwijgen –

Gedicht + Foto's Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 10 juli 2018