SCHERVEN

Scherven

Erin het leven doorzien. De notities
waren voor later, als je jezelf achteraf
volledig zou begrijpen.

Ik herinner mij de plukken schapenwol
aan het prikkeldraad, het totaal nutteloze
schrijven van een donsveertje op het

water, een achteloos gevallen blad
dat verwaaide.

Ik bracht een wereld bij elkaar zoveel
groter dan de mijne. Ik mijmerde. Ik verdween

er bijkans in. Ik veegde de scherven bijeen
en dichtte het je toe als het enige echte.

Bleven dan de woorden bestaan hier,
in onze ruimte, of vervlogen ze net snel
als jouw dagelijkse memo’s? –

Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
zondag 1 juli 2018