DIEPTE

Diepte

Toen je naging wat ik bedoelde
was er niets meer. Je bent wie je
bent, maar iets voorbij elke
vorm van beweging.

Zie je, alles wat leeft en sterft
ben jij, in een tuin, wil telkens
opnieuw hetzelfde. Hoe leeg
en troosteloos in de winter.

Wat ik van mijzelf herinner is
een gat in de heg, zwarte donkere
aarde. Alles wat spreekt van
leegte bestaat ondanks.

De dag verdwijnt, zoals jij nu,
zoals jij ook bent gekomen. Wij
zijn schaduwen op de tegels,
veranderlijk van tijd.

Niets meer dan een raaklijn aan
diepte. Het ligt op het puntje van
de tong, voordat wij voorgoed
zijn verdwenen –

Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
maandag 9 juli 2018