VISITE

Visite

Zonder op te kijken weet je de lucht
van een soort grijs, van een zomer als
een oude dame, zuinig met biscuits
op bezoek, lauwe thee, van dat
soort armetierigheid.

Ergens ligt weer lui uitgestrekt die
kat op het pad, krassen de kauwtjes
hoog verborgen in de bomen, moet
ik opnieuw wakker worden om
hier thuis te kunnen komen.

Het is een ordinaire dag waarin
van alles plaatsvindt, netjes geordend,
slaapverwekkend, zo’n dag die
grenst aan een altijd.

Een vlieg op mijn knie, net niet
wegjagen, enkel kijken, zal ik, laat ik.

In zijn groene blinken de tastzin
tot kriebelen.

Er zijn geen bloemen, er is geen
wind, geen beweging, geen wereld.
Wat ik ontken trekt dicht, heeft
geen mening, vergt oponthoud.
Zwakke schaduwen, maar
voor de rest –

Gedicht + Foto's Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
zaterdag 7 juli 2018

Moos, onze oudste poes